Wspólne planowanie modułów to doskonała okazja do podniesienia świadomości językowej uczniów, odpowiedzialności za realizację zadań, budowania więzi, a tym samym oddziaływania wychowawczego. Jest to pierwszy etap w określeniu struktury naszych lekcji oraz sprecyzowaniu celów lekcji = wymagań = wyzwań = tematów, aby każdy czuł się na naszych lekcjach bezpiecznie i wiedział dokąd zmierza. Tu każdy może wnieść coś od siebie, rozwijać swoje talenty i zainteresowania. Dzięki wspólnemu planowaniu uczniowie mają poczucie sprawstwa, mają wpływ na własne uczenie się i motywują do działania.

Krok 1. Uczniowie wraz z nauczycielem planują moduł w lekcyjniku – narada pierwsza.

Lekcyjnik (patrz wzór poniżej) to tabela zawierająca listę umiejętności, których uczniowie będą się uczyć, ćwiczyć, powtarzać i utrwalać przez kilka lekcji. Lekcyjniki uczniowie umieszczają w swoich portfoliach językowych wraz ze swoimi pracami i projektami. Umiejętności to oczywiście parafrazowane na język ucznia punkty z nadal obowiązującej nas podstawy programowej. Powinniśmy zadbać o to, aby zadania na konkretne umiejętności, które uczniowie mają ćwiczyć stanowiły dla nich wyzwanie i wzbudzały zainteresowanie, ciekawość, chęć poznania, eksperymentowania i dyskutowania.

Lista materiałów to wszelkie pomoce dydaktyczne dostępne w domu i w szkole, w formie papierowej i elektronicznej, dostępne „gotowce” lub wykonane samodzielnie, tj.: mini projekty, gry planszowe, krzyżówki, plakaty, ulotki, albumy, kwizy, ściągi, fiszki, zakładki do książek, podstawki pod kubek, filmy i podcasty, piosenki, ankiety i wywiady, aplikacje internetowe, blogi i portale społecznościowe, słowniki obrazkowe i translatoryczne, repetytoria, wiersze, rebusy, komiksy, fotografie, modele, listy i opowiadania, plansze, tabele i wykresy, kostki obrazkowe i liczbowe, mapy, prezentacje, karty „memory” lub na kojarzenie podobieństw i różnic, symulacje, teatrzyki kukiełkowe, bajki i legendy, ciekawostki o krajach anglojęzycznych i wiele innych. Uczniowie czerpią ogromną przyjemność ucząc się z własnoręcznie wykonanej pomocy dydaktycznej, np. ściągi z gramatyki. Nowoczesne eduktoria to kolejny krok ku nowemu w tworzeniu materiałów dydaktycznych, z którymi uczniowie samodzielnie odkrywają tajniki wiedzy według określonego modelu uczenia się procesowego, gdzie widzimy postępy, nie błędy. To karty pracy z cennymi wskazówkami, podpowiedziami nauczyciela/mentora i wyzwaniami dla uczniów, zalaminowane i wielokrotnego użytku.

Ostatnia pozycja to koła postępów, na których uczniowie dokonują samooceny zamalowując odpowiednie pole z oceną 3, 4, 5 lub 6. Innowacyjnym podejściem jest fakt, iż kryterium sukcesu stanowi ocena dostateczna. To minimum, które uczniowie powinni osiągnąć, to punkt odniesienia w świadomości uczniów, że gorszej oceny nigdy nie otrzymają i będą do skutku próbować osiągnąć „trójkowy” pułap mimo trudności. Uczniowie oceniani będą za to co potrafią, a nie za to czego nie umieją. Nauczyciel wspiera ucznia słabszego w procesie uczenia się i cierpliwe czeka aż to minimum zostanie osiągnięte. Każdy jednak ma szansę na sukces na swoją miarę lub też na wiele więcej. Każdy uczy się we własnym tempie po to, aby się nauczyć. Ambitni uczniowie to z kolei źródło inspiracji dla nauczycieli i warto posłuchać co mają do powiedzenia, aby wesprzeć naszą pracę.