Projekt trwał blisko miesiąc i objął swoimi działaniami klasy młodsze, które w jego obrębie działały dość autorsko. Miał jednak cechy wspólne, takie jak flagi wykonane przez dzieci na drzwiach sal, Dzień Międzynarodowy – finał projektu, podczas którego wszystkie klasy ze swoimi wychowawczyniami miały zaprezentować się szerszej widowni jako Francja, Włochy, Turcja i Ukraina. Po występie każda z klas zorganizowała poczęstunek i tak do Włochów dojechało dużo kartonów pizzy, ku uciesze gości, a Francuzi zaproponowali żabie udka, ślimaki, tarty, sery i inne specjały.

Clou całego projektu to założenie, że wszystko dzieci robiły same. Samodzielnie wyszukiwały wiadomości o zabytkach i tak je prezentowały publiczności jak gdyby to one były tym zabytkiem, same przygotowywały swoje obcojęzyczne teksty i scenariusz finałowego występu. Same brały za wszystko odpowiedzialność, dlatego też wszystko wypadło tak fantastycznie.

Dzieci z klasy 1b wysłały własnoręcznie napisany list i film ze śpiewem dzieci Marsylianki i pozdrowieniami dla Prezydenta Francji Emmanuela Macrona.
Joanna Wołodkiewicz – wychowawczyni Francuzów otrzymała podziękowanie za projekt z samego Pałacu Elizejskiego za działania pomimo granic.
W 2a śpiewali tenorzy, włoska mafia uwięziła kilka osób z publiczności i dzieci wraz ze swoją wychowawczynią Kamilą Rutkowską zaangażowały całą widownię do szukania tekstu piosenki i wspólnego śpiewania znanej włoskiej piosenki.
Projekt pozostawił po sobie bardzo dużo wiedzy, wspomnienie dobrej zabawy i wspólnoty oraz poczucie, że granice nie istnieją.