Omawiając temat władzy wykonawczej na lekcjach WOS, pomyślałam o tym, by uczniowie sami przygotowali materiały, z których będą się uczyć. Nie chciałam narzucać im formy pracy, umówiliśmy się więc, że każda grupa sama wybiera w jaki sposób przygotuje swoje zagadnienia. Ustaliliśmy jedynie, zakres merytoryczny. Ostatecznie jedna grupa miała przygotować ordynację wyborczą, warunki, jakie musi spełniać kandydat na prezydenta RP i ogłoszenie wyborcze (na podstawie Konstytucji), druga opracowywała uprawnienia prezydenta względem innych organów władzy a trzecia mogła wybrać sobie sylwetkę jednego prezydenta i prześledzić szczegółowo jego biogram. A potem miała nastąpić wymiana wiadomości.
Przez 2 lekcje uczniowie przygotowywali swoje zadanie a efekty sprawdziliśmy na trzeciej z kolei lekcji. Okazało się, że na uczniów czeka plakat wyborczy z podobizną prezydenta i szczegółowymi kryteriami, quiz nt. życia Lecha Wałęsy i gra planszowa, dotycząca uprawnień głowy państwa. Grupy wymieniły się przygotowanymi materiałami i zorganizowaliśmy rozgrywkę, sporo się przy tym ucząc – sama dowiedziałam się kilku ciekawostek o prezydencie Wałęsie:) Co cenne, uczniowie na tyle „wciągnęli” się w grę, że zwycięzców usatysfakcjonowało dotarcie do mety z napisem; „Teraz Ty możesz być prezydentem” i nie usłyszałam na końcu prześladującego polska szkołę pytania: „a to na ocenę było?”
A pytania z quizu posłużyły potem jako materiał do powtórzenia – w postaci małych fiszek (zagadnienie-odpowiedź). Zajęcia te były kolejnym dowodem na to, że nauka przez działanie ma znacznie większy sens, sprawia uczniom radość a pozostawienie swobody doboru metody nie powoduje, że uczniowie siedzą i nic nie robią – czekają na gotowca. Wręcz przeciwnie – robią dużo i ciekawie, inaczej niż zwykle…